Deane Parker’s nieuwste video is een driedaagse reis langs de Old Ghost Road in Nieuw-Zeeland. Hij ontmoette alle vier de seizoenen en een adembenemend landschap. Bekijk het hier
Woorden, foto’s en video door Deane Parker (@deaneparkernz)
Aotearoa, of Nieuw-Zeeland, voor degenen die geografisch niet bekend zijn, bestaat uit een aantal eilanden die loodrecht op de heersende westelijke stroming staan. Op de subtropische breedtegraden beweegt een gematigd klimaat met vochtige lucht over beide hoofdeilanden. Zuidelijke stromen transporteren ijskoude polaire lucht van Antarctica en warme, vochtige lucht uit de noordelijke Stille Oceaan. Rechts? Aotearoa is het land van lange witte wolken. Kortom, wat dit betekent is dat we zeer wisselvallig weer hebben. Omdat dit normaal is, gebruiken Kiwi’s vaak de uitdrukking “vier seizoenen op één dag” om hun weer te beschrijven. Backcountry en trips boven de boomgrens kunnen in een oogwenk van zomer naar sneeuwstorm gaan.
Aangezien de Old Ghost Road (OGR) al een tijdje bestaat en de meeste gebruikers van BIKEPACKING.com zullen beelden gezien hebben van bikepackers en mountainbikers die erop rijden. Het is zonder twijfel een hub geworden voor backcountry bikepacking. De natuurbeschermingswetgeving van Nieuw-Zeeland staat geen kosten toe voor toegang tot het openbare landgoed, dus het vertrouwen dat de OGR beheert, bedacht een slim schema om ervoor te zorgen dat gebruikers een eerlijke bijdrage betalen aan de exorbitante kosten om het pad open te houden en lekker door een aantal van de meest uitdagende terrein mogelijk.
Er zijn een paar opties die worden aangeboden, maar de meeste vallen in de categorie doorgaande gebruikers. Dit kost NZD en je kunt een van de hutten voor 1-4 nachten boeken, waardoor wandelaars langzamer kunnen lopen en het 85 km lange parcours in haalbare stukken kan worden opgedeeld.
Er zijn opties om de OGR in een lus te veranderen door de Heaphy naar het noorden te combineren, zoals we deden met de Fluid Trails-reis, of het Denniston-plateau, dat Muel en ik voor deze reis overwogen omdat we het allebei niet hebben gedaan. Het is niet gemakkelijk en brengt wat reizen over de weg met zich mee.
Het idee van een heen en terug betekende meer singletrack van hoge kwaliteit en nog een nacht in een van de chique hutten. Het vertrouwen loopt ook een parcours dat extreem warm en comfortabel is. Het heeft een gasfornuis, keukengerei en comfortabele stapelbedden. Er zijn zelfs werkstations en tools. Er zijn slaapplekken als je wat privacy en tentplaatsen wilt hebben voor type II-soorten of mensen met een beperkt budget.
We hebben wat geluk op deze reis. We waren niet in staat om het parcours twee keer af te leggen vanwege het verschrikkelijke weer de eerste dag, maar we zijn erin geslaagd om enkele van de meest uitdagende secties twee keer te rijden over een driedaagse, 100% singletrack, 104 km lange route.
De keerzijde is dat de weersvoorspelling een probleem was en dat we de baan bijna voor onszelf hadden, behalve een paar geharde mensen en OGR-arbeiders die banen verschaften om traditionele mijndistricten te ondersteunen door het pad te onderhouden en bij te werken. Ze dienen ook als hutbewakers en ik ben er zeker van dat de redders van veel gecrashte en gebroken ruiters.
Weigeren erover na te denken, de Lyell Range is gevaarlijk in deze omstandigheden. Het zou heel ernstig zijn geweest als een van ons was gevallen of een mechanisch letsel had opgelopen. Stoppen was geen optie, en alleen de allure van Ghost Lake Hut was het risico waard, en de wetenschap dat ik de OGR al meerdere keren eerder had gereden. Dit is geen vriendelijk klimaat, bereid je voor op vier seizoenen en een PLB/Spot/Inreach. Mijn advies? Voeg het toe aan je bucketlist!
