De inaugurele bikepacking-race van Pinyons en Pines zag sneeuw, regen en slechts twee finishers. Voor een volledige samenvatting hebben we contact opgenomen met Dana Ernst, organisator van evenementen. We verzamelden ook foto’s van enkele deelnemers.
De inaugurele editie van Pinyons and Pines begon op zaterdag 18 mei om 6 uur ’s ochtends. Ondanks dat de weersvoorspelling voor de tweede dag van de race sneeuw, regen en harde wind voorspelde, stonden 39 mensen aan de start. Vier paren raceten in de duocategorie en de rest racete solo. In een poging om het weer voor te zijn, begonnen twee individuen en een duo de dag ervoor op verschillende tijdstippen ITT’s.
Elke rijder ontving een gratis evenementpatch, een coupon voor een gratis pizza bij Pizzicletta en een sample van Squirrels Nut Butter Saddle Butter. Mensen verzamelden zich ongeveer een uur voor vertrek bij Flagstaff Bicycle Revolution. Ruiters kregen koffie en donuts aangeboden door de winkel. Nadat de renners een kans hadden gehad op socialisatie, deed ik enkele snelle aankondigingen voordat we vertrokken.
De groep bleef bij elkaar tijdens de neutrale uitrol, maar zodra de race officieel was begonnen, voerden verschillende rijders, waaronder ikzelf, het tempo op toen we het eerste deel van de singletrack binnenkwamen. Een kleine groep bestaande uit Ty Hopkins, Chris Cone, Micah Clinger, Lucas Ratliff, Mack Gerrit (rijdend op enkele snelheid) en ikzelf waren de eersten die Sedona (mijl 67) bereikten na ongeveer zeven uur. Om bij te tanken stopten we allemaal bij Burger King. Ben Hanus, winnaar van de Tour Divide, liep ongeveer 30 minuten achter ons en Chris Seistrup liep bijna twee uur achter. Seistrup en Hanus zouden als tweede en eerste overall eindigen.
Twee duo’s en 23 solorijders hebben de eerste lus met succes afgelegd. Bovendien voltooiden Ceasar Medina en het duo bestaande uit Jeff Hemperley en Holly Hovious de eerste lus, nadat ze de avond voor het grote vertrek aan hun ITT’s waren begonnen. 14 renners besloten ondanks de zware weersdreiging de tweede lus te proberen. De tweede lus werd net voor middernacht gestart door Hanus, Seistrup en Durham.
Cone en ik waren bij Flagstaff Nordic Centre gestopt om water te halen en een uur te slapen. Rond deze tijd begon de temperatuur te dalen en werd de wind boos. Kort nadat hij Flagstaff had verlaten, stopte Seistrup om een paar uur langs de kant van de weg te slapen terwijl Hanus en Durham doordrongen. In de omgeving van
Cone en ik bereikten de AZT-cachebox van Babbitt Ranch (mijl 190) net toen de zon opkwam. Ergens tijdens de nacht kreeg ik een dwaze crash terwijl ik bergopwaarts reed en sloeg mijn knie tegen mijn stuur. Ik dacht er op dat moment niet veel over na, maar tegen de ochtend had ik behoorlijk wat pijn tijdens het trappen. Cone en ik zaten te ontbijten in de AZT-cachebox terwijl Hanus ten zuiden van Kendrick Peak was (ongeveer 155 km) en Seistrup de AZT-west overstak vanaf de San Francisco Peaks. (ongeveer 140 mijl). Hanus en Seistrup zouden respectievelijk ongeveer 3,75 en 6 uur later de AZT-cachebox bereiken.
In de omgeving van
Mijn knie deed pijn vanaf het moment dat ik van mijn fiets af was, maar het verbeterde wel toen ik weer begon te trappen. De klim naar Lockett Meadow was absoluut brutaal in de wind. Omdat de wind zo sterk was, moest ik meerdere keren lopen. Rond 1 uur was het de tijd dat ik de wei bereikte.
Toen ik eindelijk Waterline Road bereikte, werd ik begroet door een stromende regen. Hoewel ik opgewonden was om de lange afdaling langs Waterline Road te maken, maakte ik me ook zorgen over de wind. De combinatie van koude regen en veel omgewaaide bomen gaf me niet de opluchting die ik zocht. De wind was behoorlijk beangstigend en ik moest oppassen dat ik niet van de kant werd geblazen. Helaas verhinderde intense scherpe pijn in mijn knie dat ik iets kon rijden waar ik niet naar beneden kon, en na 262 mijl in 33,5 uur te hebben gereden, moest ik afhaken en mijn vrouw bellen voor een ritje.
Hanus en Seistrup gingen door, vechtend tegen wind, regen en sneeuw. Rond 11.30 uur arriveerde Hanus bij Flagstaff Bicycle Revolution.
Liz Sampey niet meegerekend die ons een deel van de eerste lus vergezelde en nooit van plan was om de hele route te rijden, we hadden dit jaar slechts één vrouwelijke solo-rijder (Lindsey Shepard). Dit is duidelijk een gebied dat verbetering behoeft en ik hoop volgend jaar meer vrouwen op het evenement te zien!
Proficiat aan iedereen die aanwezig was bij het grote vertrek. Ook felicitaties aan Ben Hanus (Buenavista, CO) en Chris Seistrup, (Prescott AZ) voor het behalen van de eerste en tweede plaats. Hun eindtijden waren 1 dag, 17 uur, 20 minuten (0
